Nie wszystko złe, co dziurawe :)
Monika Górska | 28 grudnia 2023
Mam nadzieję, że Świeca miłości w Twoim domu płonie jasnym światłem. A pod choinką czekał na Ciebie w szeleszczącym papierze choć jeden prezent, który był jej znakiem.
U nas, pod drzewkiem w Fabryce Opowieści, też coś dla Ciebie się błyszczy. To nasza wigilijna opowieść, która powraca co roku jak „Kevin sam w domu” 
Z tymi przyborami magia świąt może dla Ciebie trwać i cały Nowy Boży Rok!
Trzy sita. Opowieść Sokratesa
Któregoś dnia zjawił się u filozofa Sokratesa jakiś człowiek.
– Posłuchaj Sokratesie, koniecznie muszę ci powiedzieć, jak się zachował twój przyjaciel.
– Od razu Ci przerwę – powiedział mu Sokrates – i zapytam, czy pomyślałeś o tym, żeby przesiać to, co masz mi do powiedzenia przez trzy sita?
A ponieważ rozmówca spojrzał na niego nic nierozumiejącym wzrokiem, Sokrates tak to objaśnił:
– Otóż, zanim zaczniemy mówić, zawsze powinniśmy przesiać to, co chcemy powiedzieć, przez trzy sita. Przypatrzmy się temu. Pierwsze sito to sito prawdy. Czy sprawdziłeś, że to, co masz mi do powiedzenia, jest doskonale zgodne z prawdą?
– Nie, słyszałem, jak o tym mówiono, i…
– No cóż… sądzę jednak, że przynajmniej przesiałeś to przez drugie sito, którym jest sito dobra. Czy to, co tak bardzo chcesz mi powiedzieć, jest przynajmniej jakąś dobrą rzeczą?
Rozmówca Sokratesa zawahał się, a potem powiedział:
– Nie, niestety, to nie jest nic dobrego, wręcz przeciwnie!
– Hm! – Westchnął filozof. – pomimo to przypatrzymy się trzeciemu situ. Czy to co pragniesz mi powiedzieć, jest przynajmniej pożyteczne?
– Pożyteczne? Raczej nie…
– W takim razie nie mówmy o tym wcale! – powiedział Sokrates. – Jeżeli to, co pragniesz wyjawić, nie jest ani prawdziwe, ani dobre, ani pożyteczne, wolę nic o tym nie wiedzieć. A i tobie radzę, żebyś o tym zapomniał…*
A co powiesz na jeszcze jedno sito?
Sito… miłości?
Pięknego i Twórczego Roku 2024!
PS. Dzisiaj na https://deon.pl/wiara znajdziesz II część naszej rozmowy z Martą Łysek o Zaufaniu i puszczaniu
*Moje ulubione Trzy sita, opowieść Sokratesa, znalazłam w fantastycznej książce “Bajki Filozoficzne”, Michel’a Piquemal’a.
Dołącz do dyskusji:
