Nie mów mi, że nie umiesz latać

– Dziękuję Monika! Na drugi dzień wszyscy podkręcili lub zmienili swoje wystąpienia. Było obłędnie, tyle historii, tyle łez i śmiechu!
Ojciec Barnaba też dziś się już chwalił nam, że kazanie powiedział wg SYKOMORy.
Póki co zbieramy sam bardzo pozytywny feedback.
Mam nadzieję, że na owoce długo czekać nie będziemy ♥️
Dziękuję, że się zgodziłaś przyjechać.

Napisała do mnie Agnieszka Pleti, mgr astronomii i absolwentka naszej Mistrzowskiej Szkoły Storytellingu Biznesowego. Dzisiaj, razem z mężem Jankiem, z którym są już dłużej razem, niż osobno, łączy ich także wspólna misja. Pomagają światu zdrowieć. A z szóstką dzieci, mają to przećwiczone na co dzień.

Dzięki jej opowieściom o aromatach i naturalnych olejkach eterycznych i cennych kropelkach kadzidłowca, grejpfruta i bergamotki, od których teraz zaczynam dzień, w moim świecie też zrobiło się weselej… i bardziej zmysłowo.

Dziękuję Ci za Twoje wsparcie! Bardzo trudno jest prowadzić dynamiczne całodzienne szkolenie dla aż dwustu osób! Nawet nie wiedziałam, że to możliwe 🙂 Zwłaszcza w formule, którą od jakiegoś czasu stosuję we wszystkich storytellingowych szkoleniach.

Nie ma uczenia opowieści bez pisania opowieści. I kropka. Wszystkie te Inspiracje, uniesienia, momenty “acha”, “to takie proste”, “to już teraz wiem”. To tylko wrażenia. Jeśli te narzędzia nie zostaną od razu zastosowane i przećwiczone, małe szanse, że pozwolą ludziom w pełni rozwinąć skrzydła.

A mnie interesuje tylko to. Żeby z tą wiedzą zaczęli latać… Wysoko…
I wtedy, na scenie, która jest teraz cała dla nich, zaczynają się dziać cuda… Tak jak to było ostatnio w Kalwarii Zebrzydowskiej. Wierzę w ludzi, ale i mi aż trudno było uwierzyć, że prawie dwieście osób napisało swoje opowieści.

Mimo że na początku tak często gremliny ujadają… Pani Tamtajestlepsza, usłużni Pocosie i Niedasie robią dużo hałasu. Żeby zwątpić w siebie. Żeby odpuścić. Żeby się zacząć porównywać…

A ja czuję się trochę jak ten wieśniak z tej opowieści Bruno Ferrero…

Pewien król otrzymał w darze dwa młode sokoły. Zleca ich wyszkolenie znakomitemu Sokolnikowi.

Po kilku miesiącach Sokolnik mówi, że jeden z ptaków jest już doskonale przygotowany do łowów.
– A drugi? – Pyta król.
– Przykro mi, panie, ale drugi sokół zachowuje się dziwnie. Być może cierpi na rzadko spotykaną chorobę i nie umiemy go z niej wyleczyć. Nikt nie potrafi go ruszyć z gałęzi, na której posadzono go pierwszego dnia. W dodatku codziennie jeden ze służących musi wdrapywać się na drzewo, by zanieść mu jedzenie.

Król wzywa weterynarzy i różnego rodzaju uzdrowicieli. Ale nikt nie potrafi zmusić sokoła do lotu.

Władca zleca więc to zadanie członkom swojego dworu – generałom i najmędrszym doradcom.

Jednak znowu nikomu nie udaje się ruszyć sokoła z gałęzi.

Z okna swojego apartamentu król obserwuje ptaka, który przez całe dnie i noce siedzi nieruchomo. W końcu zwraca się z apelem o pomoc do swoich poddanych.

Następnego ranka otwiera okno. Nagle ze zdumieniem widzi, że sokół wspaniale lata między drzewami ogrodu.
– Przyprowadźcie mi sprawcę tego cudu! – Rozkazuje.

Wkrótce przyprowadzają do niego młodego wieśniaka.
– To ty sprawiłeś, że sokół lata? Jak to zrobiłeś? Czy jesteś czarodziejem?

Onieśmielony, ale szczęśliwy chłopak odpowiada:
– To nie było trudne królu. Ja po prostu ściąłem gałąź. A sokół zdał sobie sprawę, że ma skrzydła i zaczął latać.

Bóg jest mistrzem ścinania gałęzi. Zwłaszcza tych, których trzymamy się najmocniej.

Już wiesz po co?

Dbaj o siebie!

Moje najcieplejsze myśli i wdzięczność posyłam dzisiaj szczególnie: Alicji K., Bernadecie L., Eli K., Elżbiecie C., Elżbiecie K., Gosi S., Karinie K., Karolinie M., Jadwidze, Janowi A., Janowi T., Małgorzacie G., Marcie S., Markowi G., Mateuszowi J., Natalii P., Rafałowi, Wioletcie G.

Opowieść “Leniwy Sokół” otwiera drugi tom tryptyku Bruno Ferrero: 365 krótkich opowiadań dla ducha, wydanych przez Wydawnictwo Salezjańskie.

Fot. Małgorzata Przedziankowska

Dołącz do dyskusji: