Jeśli choć trochę pociąga Cię storytelling, to jesteś…

Ten chłopak siedział w czwartym rzędzie, dokładnie naprzeciw. Chyba siedzi koło swojej mamy? Oboje szczupli, włosy krótko obcięte, okulary w ciemnych oprawkach. Halina jest studentką naszej Mistrzowskiej Szkoły Storytellingu Biznesowego, pielęgniarką i właścicielką firmy medycznej. Syn – studentem psychologii.

Jest najmłodszym uczestnikiem konferencji Opowiadaj i Zarabiaj Live. Najstarsza uczestniczka jest już po sześćdziesiątce. Przez moment zastanawiam się, ile taki młody chłopak skorzysta z konferencji, gdzie tyle mówimy o biznesie i klientach. Gdzie bierzemy pod lupę nasze wartości, motywacje, biznesowe marzenia i przyglądamy się hamulcom, które przed ich spełnieniem nas powstrzymują.

Tym większe zdumienie ogarnęło mnie, kiedy po konferencji napisał do nas na grupie:

Z tej strony Mateusz. Chciałbym podziękować za możliwość wzięcia udziału w konferencji. Struktura trochę jak wykład na uczelni, ale wiadomości i umiejętności, które zdobyłem przez te dwa dni, nie są wykładane na uniwersytecie. Przede wszystkim mogłem poznać was, uczestników MSSB i to było najwspanialsze doświadczenie. Tyle osobowości, charakteru, tylu ludzi z pasją. I chociaż każdy z nas jest inny, to równocześnie wiele nas łączy. Każda osoba była sobą, opowiadała o swoich zainteresowaniach, trochę o życiu prywatnym. Mimo że czułem się początkowo trochę zagubiony w waszym towarzystwie, to szybko przekonałem się, że to moje zagubienie nie ma sensu. Bo nikt tutaj nie patrzy na mnie jak na malutkiego i szarego studenta, który nie ma głosu tylko jak na człowieka równego sobie. Wspaniale było mi patrzeć w oczy moich rozmówców w czasie grupowych ćwiczeń, bo wiedziałem, że słuchają mnie z pełnym zaangażowaniem, a nie tak na odczepnego. I kolejny raz dostałem skrzydeł, gdy usłyszałam wiele miłych komentarzy na swój temat. Dziękuję każdej osoby uczestniczącej w konferencji, za to, że oddała mi cząstkę siebie w ciągu tych dwóch dni. Mam nadzieję, że ja także oddałem cząstkę siebie dla was! A teraz do roboty!

Jasne, bardzo cieszyłam się, kiedy uczestnicy pisali, jak Jarek, że to była jego najlepsza konferencja w życiu, albo jak Kasia, że Mistrzowska Szkoła była jedną z najlepszych inwestycji, jakie w życiu zrobiła, a Halinka: nie wiem, jak Monika to robi, ale ta szkoła jest INNA. Albo jeszcze jak Lucyna: Ja jeszcze nie byłam na takim wydarzeniu! Wracam jak z BAJKI.

Z drugiej strony – to są studenci naszej szkoły, więc nie byłam aż tak bardzo zaskoczona. Dobrze się znamy, choć tylko ze spotkań online, i lubimy się!

Serce mi przyspieszyło, kiedy Karolina Latus, szefowa HR Embassy, którą zaprosiłam, bo wkrótce będę dla nich prowadzić otwarte szkolenie, napisała: Nie oczekiwałam niczego, a dostałam bardzo wiele. Myślałam, że jadę na konferencję, usiądę sobie z tyłu z laptopem i będę nadrabiać zaległości. Jak bardzo się myliłam. Trafiłam na szkolenie, które mocno wpłynie na moje życie. Jeszcze nigdy przez bite 8 godzin nie byłam aż tak uważna. Monika oczywiście zmiotła z powierzchni ziemi całą konkurencję, ale to uczestnicy okazali się być tymi, których potrzebowałam.

 

 

To dla mnie tak ważne, że zarówno Karolina, pasjonatka HR-u i bizneswoman ze spektakularną historią, i Mateusz, zaczynający dopiero swoją karierę pomagania ludziom, oboje niezwiązani z naszą szkołą, zwrócili uwagę na to, co w storytellingu najważniejsze. To ludzie, których przyciąga i którzy go tworzą!

I kiedy mój ulubiony copywriter Darek Puzyrkiewicz, który bardzo oszczędnie komentuje na facebooku, pisze: Ale wspaniałych ludzi gromadzisz wokół siebie Monika, a Rafał, nasz student, pyta, skąd biorę tak fantastycznych ludzi, coś we mnie po ciuchutku śpiewa… Marsyliankę.

Le jour de gloire est arrivé. Nadszedł dzień chwały!

Zaraz, zaraz, nie mojej chwały przecież! Ta konferencja to dzień, a właściwie dwa dni chwały… storytellingu. To feeryczny pokaz tego, jak działa i co jest w nim NAJWAŻNIEJSZE. To sztuka budowania relacji. A nasi studenci są tego żywym dowodem.

Choć czasem te dowody zostają poddane wielkiej próbie.

Do dzisiaj wspominam uśmiechniętą, piszącą poruszające opowieści studentkę, która na koniec naszej półtorarocznej edukacji za łazami w oczach dziękowała mi, że zmieniłam jej życie.

Niecałe trzy miesiące później usłyszałam od niej takie zdanie.

“Byłam Twoją wyznawczynią, a ty to wszystko spieprzyłaś”.

Do dzisiaj czuję te ciarki, które poczułam wtedy w całym ciele. Dałam z siebie wszystko. Tyle i najlepiej jak tylko potrafiłam i byłam w stanie w tamtym czasie z siebie dać.

Tym jednym zdaniem kilkanaście miesięcy wspólnego rozwoju i wzrastania zostało wrzucone do ustępu. Woda spłukana.

Trudno. Tak bywa.

Ale ciarki nie były z tego powodu.

Broń mnie Panie Boże przed wyznawczyniami! To nie moja rola. I nie moja droga.

W MSSB nie gram pierwszych skrzypiec. Ja tu jestem tylko reżyserem, który robi wszystko, żeby każdy z uczestników poczuł się jak pierwszoplanowy aktor, w pełni odpowiedzialny za swoją rolę, i za tych, którzy dzielą z nim scenę.

A potem… usuwa się na widownię i pęka z dumy i radości, kiedy widzi, jak robią ze swoich ról arcydzieła. Z miesiąca na miesiąc, z opowieści na opowieść, z wyzwania na wyzwanie.

Może dlatego ta szkoła jest inna i nasi studenci, już po kilku miesiącach, stają się “inni”?

 

 

Jest jeszcze coś absolutnie niezwykłego. Jak w tej inności przechodzą od StoryTellingu do StoryDOINGU.

Uczestnicy naszej konferencji dali tego dowód, fundując w ramach funduszu stypendialnego Talenty, roczne stypendium dla super utalentowanej studentki Marty. I robimy to ze storytellingową społecznością już drugi rok z rzędu! Marta studiuje jednocześnie fizykę i filozofię, pisze Ikony, prowadzi konferencje dla swoich wykładowców! Jest przy tym śliczna, skromna i bardzo emaptyczna. Kiedy słuchaliśmy jej opowieści o konferencji w Rzymie, niejeden z nas pewno pomyślał – ufundowaliśmy stypendium naszej przyszłej Noblistce!

 

 

Rozpisałam się dzisiaj. Mam nadzieję, że mi wybaczysz? Ale tyle emocji kotłuje się jeszcze we mnie po tej konferencji. A jeszcze Ci w ogóle nie napisałam o Marzannie Gąsior, która za swoje opowieści biznesowe w MSSB dostała nie tylko dwie Storytellingowe Statuetki, ale jeszcze Statuetkę BEST OF THE BEST. I jeszcze o innych laureatach, i o pierwszych współproducentach 3 2 choose, i jeszcze…

Rowerowe opowieści Marzanny zostawiam na kiedy indziej, a teraz już zostawiam Cię z kilkoma słowami, które napisała na naszej grupie po konferencji… No i … znowu wzruszyłam się.

PS
A jeśli działasz w obaszarze HR i serce Ci żywiej zabiło, kiedy czytałeś o szkoleniu otwartym… pierwszym w tym roku, bo zazwyczaj prowadzę tylko zamknięte albo online, to zerknij tutaj: hrembassy.pl/Szkolenia-otwarte/s/Jak-wykorzystac-storytelling-w-HR

I odezwij się bezpośrednio do nich na adres: dorota@hrembassy.pl. Nie wiem, ile miejsc jeszcze zostało, ale fajnie byłoby się spotkać na żywo 🙂

Dołącz do dyskusji: